donderdag 6 augustus 2015

Via de gletsjer naar Reykjavik!!

Dag 23

Het is ongeveer 240 km naar Húsafell. Daar gaan we naar toe om een van de hoogtepunten van onze trip te beleven. Met een Monstertruck dwars over de gletsjer Langjökull. Je gaat van een hoogte van ongeveer 600 m naar 1280 m om uiteindelijk uit te komen bij de ingang van de tunnel, die de gletsjer inloopt.
Het is een project dat voor het eerst dit jaar is geopend op 1 juni. Daarvoor hebben ze in 5 jaar tijd de tunnel geboord en onderzocht of het haalbaar was. In die 5 jaar heeft men ook geoefend met het rijden van monstertrucks over de gletsjer, zodat er zoals ze zelf zeggen: “Zeer ervaren chauffeurs” de truck rijden. In de tunnel zijn allerlei faciliteiten zoals onder andere een heuse wedding chapel.

Het leek ons interessant om dit eens mee te maken. Onderweg maken we contact met het boekingskantoor of er voor morgen, dinsdag 4 augustus, nog plaatsen zijn in de trip van 13.00 uur. En dat is gelukt! Op de camping in Húsafell is een kantoortje dat alles regelt en waar wij de tickets krijgen voor de trip.

Dag 24

 We gaan met eigen vervoer naar het basiskamp dat opzicht al een trip is van ongeveer een halfuur over een zeer slecht pad met veel stijging, om dan daar over te stappen in de Monstertruck. Om 13.00 uur is het vertrek gepland!! Wij zijn al om twaalf uur in het basiskamp en nemen vast wat poolshoogte van wat er zich allemaal afspeelt. Er blijkt nog een firma te zijn die dit evenement organiseert. Zij hebben er ook nog de verhuur van sneeuwscooters bij en het uitproberen van sledehonden. Alles is hier gefixeerd op de outdoor beleving.


Om precies één uur wordt de truck geladen met gasten die mee willen en die uiteraard een flink bedrag aan IJslandse Kronen hebben gedoneerd, want voor niks gaat zelfs in IJsland de zon niet meer op.

Op het moment dat de chauffeur zegt dat we gaan laden sta ik (toevallig)helemaal vooraan om in te stappen. Een plekje met de neus tegen de voorste ruit laat ik me niet meer afpikken en met een klein beetje de ellenbogen gebruiken en vriendelijk lachen, gaat dat best. Thomas en Renée zitten “balkon loge” in de truck. De 800 pk wordt gestart en langzaam rolt het gevaarte van de parkeerplaats. Het eerste stuk gaat behoorlijk steil omhoog richting de rand van de gletsjer.


De truck stopt net voor hij de gletsjer op rijdt om zijn banden te laten aflopen, anders zou hij nooit vooruit komen door de diepe sporen. De truck schakelt in zijn laagste versnelling en we horen een angstaanjagend gebrom onder de motorkap vandaan komen en dan rolt hij de gletsjer op.
Je voelt de truck allerlei kanten heen glijden en ook diepe sporen maken in de ijskap.
Ongeveer 40 minuten denkt de chauffeur nodig te hebben om het ritje naar boven te doen en het hoogteverschil van 650 m te overbruggen.



Vanuit het raam zien we de sneeuwscooters en de sledehonden in actie.
Dit is toch echt wel gaaf om het een keer op deze manier mee te maken.




Na precies veertig minuten zijn we aan de ingang van de tunnel. Hier stappen we uit en wordt de groep in tweeën gesplitst. En wij boffen al weer! Dachten we eindelijk verlost te zijn van onze Italiaanse medeburgers, zitten we nu gezellig met 15 Italianen in een groep! Goed voor mijn Italiaans, denk ik maar. De gids die ons het verhaal verteld over het ontwikkelen van deze onderneming spreekt Engels en hij wordt bijgestaan door een Italiaanse tolk. Elke paar zinnen worden eerst in het Italiaans vertaald voor de gids weer verder kan vertellen.

We gaan de tunnel in en na vijftig meter wordt er gestopt in een uitholling waar bankjes staan. Daar wordt door de gids verteld dat voor onze eigen veiligheid wij op scherp worden gezet, dat betekend: antislipklikkers onder je schoenen. Bij het inschrijven voor deze toer stond er op de voucher duidelijk vermeld dat er stevig, waterbestendig schoeisel moet worden gedragen. Maar daar dachten onze Italiaanse vrienden toch wat anders over.
Er waren erbij die schoenen droegen naar de laatste Italiaanse mode en die zijn eigenlijk niet geschikt voor deze “safari“. Maar met een beet goede wil lukt het ook deze mensen op scherp te krijgen en kunnen we verder de tunnel in.





Het is reuze interessant om over de aanleg en vooral de opbouw van de gletsjer te zien en te horen. Ook zijn er delen mooi uitgelicht.








De wedding chapel word bezocht met een heus altaar en kerkbankjes maar volgens de gids heeft er nog geen plechtigheid plaats gevonden. We vervolgen onze tocht en zien dat een paar tochtgenoten het al een beetje moeilijk krijgen. Het springen van de ene voet op de andere is begonnen en het lijkt er op dat de kleding ook niet helemaal voldoet aan de temperaturen. Ook de Italiaanse gids kan het klapperen met zijn tanden maar ternauwernood onderdrukken.


Maar hij knokt zich er manmoedig doorheen. Het gaat er om dat je het maar naar je zin hebt. Daar was ik bij de overige groepsleden niet zo zeker van. Na tien minuten in de ijstunnel dacht een deel van de groep daar anders over en wordt er jaloers naar ons schoeisel en warme jack gekeken. Ook het fotograferen gaat niet van een leien dakje. Ik verwacht redelijk wat bewogen beelden, een camera stil houden als je het heel koud hebt valt niet mee.


Voor ons was de excursie fantastisch! Na 1 uur zijn we weer boven de grond. We hebben genoten en zien de arme Italiaantjes snel de warme Monstertruck invluchten.
De terugweg verloopt wat makkelijker voor het monster, dat is bergaf. Al met al een leuk outdoor festijn en geweldig om mee te maken.
Om half vier rijden we weg van het basiskamp en twee uur later zijn we op camping nr. 13.



Dag 25

Op naar Reykjavik vandaag. We hebben al in geen weken meer een fatsoenlijke shopping Mall gezien dus hoogste tijd om daar verandering in te brengen.
Het is vanaf de camping een klein uurtje rijden. Via een tunnel van 6 km onder de Hvalfjördur door zien we 10 km voor de stad een tankstation en gaan we voor de vierde keer de auto in bad doen. Hij ziet er beestachtig uit na zo’n 280 km gravel road. Gelukkig is dat in IJsland overal gratis. Er hangen drie borstels met lange steel, aangesloten op de waterleiding, die je mag gebruiken om de auto weer spic en span te krijgen. Dan nog even een paar WhatsApps naar de familie plus een bakkie koffie en op naar het centrum van Reykjavik.



Het was even zoeken maar dan vinden we een parkeergarage vlak bij de hoofdwinkelstraat van de stad. Je kan eigenlijk alles te voet doen, zo groot is het nou ook weer niet.






In de winkelstraat is het een drukte van jewelste. Er staat een DJ muziek te draaien voor Dunkin Donuts die vandaag zijn deuren opent. Twee klerenkasten van bewakers zorgen dat alles in goede banen verloopt. De rij die wat te eten wil hebben groeit gestaag, het lijkt er op dat de mensen dat er waarschijnlijk iets gratis bij aangeboden krijgen.

We kijken het even aan en gaan dan richting de enorme betonnen kolos die, de grote kerk heet. Het is een leuke stad. Zeker het centrum met nog heel veel kleine winkels in erge leuke pandjes.

Na een aantal uren hebben we het centrum gezien en gaan op weg naar de grootste shopping Mall van Reykjavik. Ook daar kun je met de credit card of goed gevulde portemonnee erg goed terecht. Om half vijf rijden we terug naar Akranes en al weer is er een dag om. We hebben nog maar een week en we willen nog zoveel.


                                          Toet,toet, op naar het volgende evenement!!